Lissabon, ik ga je missen!!!

Ik weet nog niet zeker of ik alles gehaald heb, maar alle toetsen zijn gemaakt, de projecten zijn netjes ingeleverd en ik denk dat het wel goed komt. Dat was rede om de partyweek in te luiden dus. Vier super leuke avonden aan stuk tot in de vroege morgen. Gevolgd door een vakantie naar Madeira. En tot slot nog twee laatste daagjes doei zeggen in Lissabon. We waren niet de enige die dat idee van Madeira hadden. Al snel werd duidelijk dat zo ongeveer 30 Erasmus studenten zondagochtend het vliegtuig in stapte. (goedkoop studenten vluchtje zegmaar) Madeira is echt een prachtig eiland. We hadden een auto gehuurd, veel gereden maar ook veel gewandeld, gezwommen, foto’s gemaakt, van de zon genoten en de madeira ‘poncha’ gedronken. Nou waren we redelijk actief om ’s ochtends vroeg op te staan, naar de top te rijden en daar te gaan wandelen maar toen we er eenmaal achter kwamen dat het weer echt absurd veel verschilt aan de verschillende kanten van het eiland zijn we snel omgedraaid. Boven op de top was het namelijk 7 graden met mist, wind en regen terwijl 30 minuten later we met zon en 22 graden in zee zaten. De ‘awesome mood’ hebben we doorgezet in de laatste twee ‘doei zeggen’ dagen. Waarin ik voornamelijk met de ‘vier musketiers’ (Metti, Frederieke en Lennard) nog even gek heb gedaan met jungle speed, rollen in de kroeg, shotjes contest, kruiwagen rijden en een worstel wedstrijd voor de meest blauwe schenen.

In vijf maanden ben ik me echt helemaal thuis gaan voelen in Lissabon. Het duurde even maar ik kende toch redelijk de weg en heb me er ook mooit echt onveilig gevoeld. Zelfs heb ik me gerealiseerd dat er niet eens een stad is in Nederland die ik zo goed ken als dat ik Lissabon nu ken.
Ik ga het ontzettend missen; De smalle en gezellige straatjes met kleine en gekleurde huisjes. De pastelarias. De gezelligheid. De gekkigheid. Mijn huisje en super leuke huisgenoten. Het mooie weer. De heuvels die voor mooie uitzichten en goede kuitspieren hebben gezorgd. De interpretatie van tijd. De verstopte barretjes boven parkeergarages en bij een basketbalveld. De vriendelijke mensen (die je bijvoorbeeld netjes voorlaten in de bus). De vrijheid. De taal. En natuurlijk de mensen die ik heb leren kennen!! Bedankt voor een geweldige ervaring. Het voelt ontzettend raar om na 5 maanden dat ineens weer allemaal achter te laten. De eerste dag weer in Nederland was ook erg raar. Nooit verwacht, maar op de een of andere manier moest ik aan wennen dat alles weer vlak was. Toch maar saai hoor. Zaterdagavond in van Haandel miste ik de gezelligheid op straat van Bairro Alto en de echt Bairro Alto spullen, de goedkope shotjes, het goedkope bier en het Engels spreken tegen iedereen. Ik moet er zelfs aan wennen om ‘dankjewel’ te zeggen, in plaats van ‘obrigada’ – wat na vijf maanden wel vlot in de mond lag.
Maar toch is het na vijf maanden wel mooi geweest. Ik heb een heleboel geleerd van verschillende culturen en talen, van fotografie en gewoon van het op mezelf wonen, maar om weer actief met het laatste jaar van mijn studie aan de slag te gaan is ook niet verkeerd. Tijd om weer wat kilo’s te verliezen, op hakken te lopen, actiever te sporten, op tijd te komen, lekker bruin brood en kroketjes te eten en familie en vriendinnen weer wat meer zien.

Het kriebelt wel al om een nieuw buitenlands avontuur aan te gaan. Maar laat ik eerst maar eens zorgen dat ik een diploma op zak heb en dan horen jullie daarna snel weer van me!:)